problemen met de moter...

na een passage van 8 dagen zijn we aangekomen in de louisiade archipel. helaas kunnen we niet veel tijd hier spenderen omdat valerie, de andere helft van de crew, al snel terug naar huis vliegt. opschieten dus.

we hebben ook hier allerlei villages bezocht, de mensen zijn superlief. schoolsysteem is erg goed, mensen praten engels naast hun lokale taal en de nationale taal. heel anders dan in vanuatu, waar het ene dorp frans sprak, en een kilometer verderop het dorp engels sprak omdat de school daar hier frans was en daar engels. heel gek, maar het plaatst dingen zeker in perspectief.

een vriend van tom (kapitein) gaf ons in fiji een fok om weg te geven aan een dorpje in de louisiade dat hij een paar jaar eerder had bezocht. erg grappig, in vanuatu en de solomom hebben we veel kanoe's gezien, maar hier zijn het vooral sailing canoes. het zeil is gemaakt van alles dat de mensen kunnen vinden, van kleding tot vuilniszakken. het resultaat is erg kleurrijke zeilen, heel leuk om naar te kijken. de louisiade archipel is een eilandengroep waar de eiland erg dichtbij elkaar liggen. de sailing canoe is daarom het belangrijkste transport naar andere eilanden, maar ook naar de andere kant van het eiland. de eiland bestaan voornamelijk uit bos, met dorpjes langs de kust (ie geen wegen)

te weinig tijd!! en een probleem met de moter. ons koelingssysteem lekt, en laat zout water in ons hydrolic fluid van de transmissie. waar die vloeistof normaal doorzichtbaar rood is, lijkt het nu meer op een banaanmilkshake. niet zo goed...
dit betekent dat we in port moresby hebben moeten stoppen en een onderdeel vanuit aussie hebben laten invliegen ons de hele boel weer te fiksen.

de aankomst in port moresby harbour was niet zo'n leuk. om eerlijk toe te geven, toen was ik bang...
we kwamen aan om 1 am voor de passage tussen 2 riffen die ons de harbour in zou leiden. 25kn wind, uitgaande stroming, cargoschepen die in en uit de harbour komen en een onbruikbare moter. helaas geen plek om te ankeren tot daglicht, en drijven leek ons geen goed idee. dus we gaan de uitdaging aan. met een reef in de fok, onze goede vriend de gps en valerie aan het roer ging tom op de uitkijk naar lichtbakens en bewegende lichtjes (boten) en ik in oorlog met de fokschoot terwijl ik de map in de gaten houd. niet zo leuk sinds ik al wakker was sinds 8 am en niet had geslapen voor mijn watch (het is inmiddels 4 am). maar het is allemaal goed gegaan, veilig in de jachtclub aangekomen en terwijl de zon opkomt lekker een paar uurtjes van slaap inhalen.

de moter was snel gemaakt, toen we eenmaal het onderdeel hadden (geen commentaar...), en de boot is klaar voor onze laatste en langste passage. plan was 10 dagen voor 1300 zeelmijl, wat helaas wat uitliep tot 13 dagen. de wind werkte niet mee!
13 dagen op zee! dan komt de verveling om de hoek kijken... niet zeeziek geworden.

bijna in indonesia!!